هزینه های خانواده

تمام هزینه های زندگی خانواده شرعاً و قانوناً بر عهده ی مرد است . تآ مین هزینه های زندگی و پر داخت نفقه، از احکام قطعیه ی اسلام و از حقوق واجبه ای است که زن بر گردن شوهر دارد. مرد وظیفه دارد مایحتاج زندگی حتی پول دکتر و داروی همسرش را بر طبق متعارف زمان و عرف محل زندگی و شئون خانواده بپر دازید .و چنان چه به هر دلیلی از پرداخت نفقه امتناع ورزد، به صورت دین بر ذمه اش باقی خواهد ماند و زن شرعاً و قانو ناً حق مطالبه ی آن را دارد.

اگر مرد از پرداخت نفقه امتناع کرد، زن می تواند به دادگاه مراجعه کند و حق خود را مطالبه نماید. و دادگاه مرد را ملزم به  پرداخت نفقه می کند و در صورت امتناع از پرداخت ، می تواند حکم طلاق را صادر کند.

امام محمد باقر (علیه السلام) در این باره فرمود:

مردی از تأ مین نفقۀ همسرش امتناع می نماید، امام (حاکم شرعی) وظیفه دارد با حکم طلاق، آن ها را جدا سازد.

وجوب نفقه، مشروط به فقر زن نیست، بلکه حتی در صورت غنای او هم ، باید نفقات او داده شود. بنا براین ، اگر زن مالک اموالی باشد یا در اثر اشتغال ، اموالی را به دست آورد، مال خود اوست و مرد حق ندارد او را ملزم سازد که در راه زندگی مصرف کند.

لازم به یاد آوری است که آن چه گفته شد حکم شرعی و قانونی است، ولی اشتراک در زندگی و صفای خا نوادگی ، اقتضای  دیگری دارد. لازمۀ صفای خانوادگی این است که اموال و در آمد زن و شوهر به خانواده تعلق داشته باشد. اگر زن به شوهرش اعتماد دارد، خوب است از خرج کردن اموال خود در بهبود زندگی مشترک دریغ نورزد، به ویژه در صورتی که شوهر گرفتار و نیاز مند باشد .

اگر مرد شدیداٌ گرفتار است راه و چاره ای ندارد، از همسرش انتظار دارد در حل مشکل به او کمک کند ، و البته انتظار بجایی هم هست. رسم وفا این نیست که همسر در چنین موقع حساسی، از کمک به او امتناع نماید.

البته توصیه ی من این است که اگر همسری فداکاری کرد و اموال خود را در اختیار شوهر قرار داد، بهتر آن است که شوهر هم این اقدام همسرش را که در تهیۀ مسکن یا تهیۀ وسیلۀ نقلیه بوده، سند بخشی از همان ملک یا وسیلۀ نقلیه را رسماٌ به نام همسرش بکند،

و اگر در راه ضرورت های دیگر به مصرف رسیده، به صورت وام قرض الحسنه به حساب آورد و در نخستین زمان ممکن به او بپردازد. و بدین وسیله آرامش خاطری برای همسر خوب و فداکارش به وجود آورد، و زندگی با صفاتری رادارا شوند.

معمولاٌ خانم ها از آیندۀ خود بیمنا کند. احتمال پیری، بیماری، درماندگی و بی پرستاری می دهند. به فرزندان هم اعتماد چندانی نیست. لذا بهتر آن که مرد چنان که به فکر حوادث آینده و روزهای مبادای خویشتن است، به فکر آیندۀ همسرش نیز باشد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: